به گزارش امواج نیوز، هنوز یک ماه از سخنان رئیس جمهور مبنی بر مجانی کردن هزینه برق حدود سی میلیون ایرانی نگذشته است. از روز دوم شهریور که رسانه ها از قول روحانی اعلام کردند که هزینه برق حدود سی میلیون خانوار ایرانی رایگان می شود تا کنون گمانه زنی های بسیار زیادی در سطح جامعه مطرح شده است.
برخی کارشناسان می گویند این طرح از این جهت به زیان فقراست که خانواده های بسیاری در کشور هستند که به صورت مشترک زندگی می کنند یعنی در هر واحد مسکونی دو یا سه یا بیشتر خانواده زندگی می کنند، در نتیجه برق بیشتری مصرف می کنند.
عده دیگری معتقد بودند که هزینه این طرح از بخش های تجاری و صنعتی تامین خواهد شد. امروز که کمتر از یک ماه از تاریخ سخنان رییس جمهوری گذشته است می توان با بررسی قبوض برق کسبه به این نتیجه رسید که هزینه طرح رایگان کردن برق سی میلیون ایرانی را کسبه و بازاریان و احتمالا صنعتگران می پردازند. این طرح شاید در نهایت رضایت نسبی برای قشری از جامعه ایجاد کند اما باعث رکود در بازار و از بین رفتن بخشی از اشتغال واحدهای تجاری و صنعتی می شود.
روابط عمومی اتاق اصناف بوشهر اعلام کرد: در این روزها تعداد زیادی قبض برق واحدهای صنفی به دست اتاق اصناف مرکز استان بوشهر رسیده که نشان می دهد هزینه برق مصرفی یک واحد سوپرمارکت در شش ماه اخیر (جمع سه دوره) به نوزده میلیون تومان رسیده است. یعنی بیش از سه میلیون تومان در هر ماه!
بازاریان بوشهر توان پرداخت این هزینه را ندارند. با افزایش پلکانی هزینه برق صنوف تعداد زیادی از واحدهای صنفی تمایل به تعطیلی پیدا کرده اند.
با این حساب، مجانی کردن برق سی میلیون ایرانی به معنای گران شدن تعرفه برق مشتری های پرمصرف مثل سوپرمارکت هاست. یعنی به احتمال بسیار زیاد هزینه برق واحدهای صنفی بعد از ابلاغ رایگان کردن برق مشترکین کم مصرف باز هم افزایش خواهد یافت. این مهم برای اشتغال تثبیت شده در فضای کار و کسب خطرناک و بحران آفرین است. حتما بعد از این اتفاق، برق این واحدها پرمصرف ارزیابی شده و هزینه برق به شکل تصاعدی افزایش می یابد.
در حال حاضر هر یک از این واحدها حداقل سه نیرو و شاگرد دارند که با احتساب هزینه برق مصرفی باید ماهیانه بیش از دوازده میلیون تومان هزینه فقط بابت شاغلام خود و برق بپردازند.
اجاره بهای واحدهای صنفی در مرکز استان نیز از مصایب دیگر است. این هزینه از ۳ تا بیش از ۵۰ میلیون تومان در بوشهر متفاوت است. جمع هزینه های ایجاد یک کار و کسب در بوشهر نیز سرسام آور شده است. کسبه بوشهر مجبور و محکوم به استفاده از برق هستند. این واحدهای صنفی در تمام ساعات شبانه روز باید کولرهای واحد صنفی خود را روشن نگه دارند و حتی حبوبات و دانه های مغذی را درمحیط سرد نگهداری کنند.
بازاریان این هزینه ها را بابت شرایط جغرافیایی و اقلیمی بوشهر می پردازند اما دولت هزینه آن را تمام و کمال و با جریمه از آنها می گیرد.
به نظر می رسد وقت آن رسیده که دولت به فکر کسبه جنوب کشور باشد. نمی شود توقع داشت کسبه چراغ شهرها را روشن نگه دارند و با ادامه کار خود ریسک سرمایه گذاری بخش خصوصی را در استان پایین بیاورند اما با قبض های مختلف برق و آب و مالیات شکست بخورند.
