به گزارش خبرنگار امواج نیوز پیرو خبر” گل های که در بیمارستان های منطقه پرپر می شوند” طی تماس های مکرر با روابط عمومی بیمارستان امام خمینی(ره) و جراح مغز و اعصاب ذکر شده در خبر مذکور، موفق شدیم بخشی از واقعیت ناگفته را مطلع شویم.
به من اطلاع داده نشد
راستگو جراح متخصص مغز و اعصاب بیمارستان امام خمینی(ره) در تماس تلفنی با خبرنگار امواج نیوز گفت: ۱۵ تیر ماه آغاز مرخصی من بوده که به سمت خانواده عزیمت کردم. اما چند روز قبل از پایان رسیدن زمان کار درمان در بیمارستان به مدیریت اعلام کردم که جایگزینی در نظر بگیرند تا مجبور به اعزام بیماران مغز واعصاب که درمان آن ها نیازمند زمان طلایی است، نشویم.
ولی به دلایلی ایشان موافق به جایگزینی نبودند.
در حالی که روز ۱۷ تیر ماه با من تماس گرفته شد و بعد از دیدن وضعیت بیمار به بیمارستان مراجعه کرده و پسر افغانی ۸ ساله را به اتاق عمل بردم.
در خصوص این بیمار به من اطلاعی داده نشده است؛ من پزشکم و جان انسان را بر استراحت و آرامش خود ترجیح می دهم اگر مطلع بودم حتما بر بالین این جوان نیز می رفتم و اجازه اعزام آن نمی دادم.
البته ممکن است بیمار ضریب هوشی جهت برگشت نداشته که من را مطلع نکردند چرا که تا کنون شاهد چنین رفتاری از پرسنل بیمارستان امام خمینی(ره) نبوده ایم. جان بیمار برای همه ی ما مهم است زیرا ما برای احیا آمده ایم و متعهد هستیم که تمام تلاش خود بکار می گیریم تا بیماران را بعد از بهبودی کامل به آغوش خانواده خود برگردانیم.
پزشک در کنگان نبود
روابط عمومی بیمارستان کنگان در تماس تلفنی با خبرنگار ما نیز گفت: جوان اهل بستانو ساعت ۵ صبح به بیمارستان اعزام می شود ولی از سوی اورژانس یا بیمارستانی پذیرش نمی شود.
پذیرش به معنی مطلع شدن از اینکه آیا بیمارستان تخت خالی وجود دارد و یا اینکه پزشک و متخصص حضور دارد یا خیر که متاسفانه بدون استعلام و پذیرش بیمار را منتقل می کنند.
پزشک جراح از ۱۵ تیر ماه مرخصی بوده است و با توجه به اینکه کنگان شهرستانی محروم است و امکان جذب پزشک و متخصص ندارد باید تلاش کنیم همین متخصص که هست را حفظ کنیم.
مصطفی صفایی ادامه داد: این جوان با ضریب هوشی ۳ وارد بیمارستان شد که متاسفانه نمی شد برای او کاری انجام داد ولی با این شرایط با رضایت خانواده، فرزند را به بیمارستان اعزام کردند.
- تلفن همرای سوپروایزر خاموش بود که بتوانیم از آنچه بی خبریم آگاه شویم و دفاع ایشان را بشنویم. ولی منتظر جوابیه از سوی بیمارستان هستیم
محرومیت تا کجا، معدن گنج زیر شهر خوابیده
کنگانی که میزبان بخشی از صنعت است باید تا کی محروم باشد؛ طبق استاندارد های پیوست سلامت که در سال ۹۱ با مهر دفتر هیات دولت تایید شده و تقدیم شورای عالی سلامت و امنیت غذایی قرار گرفته است صنعت موظف به احداث بیمارستان، مجتمع های تخصصی پزشکی، شهرک های دانش و سلامت و طرح های کلان سلامت به تشخیص وزارت بهداشت، است.
حال چرا در شهرستان های میزبان صنعت از استاندارد های پیوست سلامت خبری نیست جای بسی سوال و تامل دارد.
چندی پیش در فضای مجازی از تفاهم نامه ای میان بیمارستان کنگان و سه وزارت خانه ای کار و رفاه اجتماعی، نفت و بهداشت صحبت شد که بخشی از مفاد این تفاهم نامه پس از پنج سال همچنان نفسش در بند های مصوب شده بند آمده، سوال اینجاست که آیا کسی برای پیگیری از حق مردم در مجلس نبود؟
چرا بعد از این همه مدت مردم باید بدانند که حق شان ضایع شده است و دیگر نمی توانند کاری از پیش ببرند.
اگر دو بند این تفاهم نامه ی به ظاهر دل خوش کن عملیاتی میشد امروز شاهد پرپر شدن جوانان این منطقه نبودیم و اکنون از روابط عمومی نمی شنیدیم که پزشکی به کنگان نمی آید، چرا جان مردم اینقدر بی ارزش است؟
آیا زمان محرومیت به سر نیامده؟
