مهمان را شلاق نمی زنند

امواج نیوز – عباس کمالی : حجه الاسلام گنجی امام جمعه شهرستان جم در خطبه اخیر خود از دستگاه قضایی شهرستان به خاطر عدم برخورد با روزه خواران (تماشاگران بازی پارس و پرسپولیس) انتقاد کرده است. لازم دانستم بر همین مبنا چند کلامی را عرض آن عزیز و مخاطبان فهیم بانیان ازادی برسانم:
امام جمعه محترم جم، بنده هم با شما موافق هستم که حرمت ماه مبارک رمضان در سطح شهر حفظ شود، اما حضرتعالی نیک می دانستید که حساس ترین بازی لیگ قرار است در شهر جم آن هم در ماه مبارک رمضان برگزار شود چرا اولا به مسئولین توصیه نکردید مکانی هم برای استراحت این مهمانان در نظر گرفته شود تا مجبور نشوند در ملا عام اقدام به روزه خوری کنند؛ دوم اینکه تشکیلات نماز جمعه می توانست از ظرفیت های موجود استفاده کند.
از نظر اخلاقی هم ما زمانی می توانیم شخصی را تنبیه کنیم که همه شرایط را برای وی فراهم کرده باشیم اما وی باز هم از قانون تمرد کند. بفرمایید کدام شرایط برای اسکان مهمانان در شهر فراهم بود،که بخواهیم آنها را تنبیه کنیم؟
شورای فرهنگ عمومی، اداره تبلیغات اسلامی، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، ستاد نماز جمعه همه متولیان امور دینی و فرهنگی جامعه هستند؛ چرا از ظرفیت خود برای ساماندهی مهمانان ورزشی شهرستان استفاده نکردند؟
علاوه بر آن گیرم که دستگاه قضایی بخواهد ۲۰ هزار نفر را شلاق بزند، چند روز باید این عزیزان مانند سایر صفوف این روزهای جامعه در صف شلاق خوردن باشند؟ در این اوضاع بی کاغذی برای تشکیل پرونده روزه خواران باید چندین هزار کاغذ مصرف می شد؟ کل پرونده های دادگستری شهرستان جم در سال چند تا می باشد که بخواهند در یک روز ۲۰ هزار پرونده تشکیل بدهند؟ چند صد قاضی باید باشد که فقط بتوانند رای شلاق را صادر کنند؟
امام جمعه محترم شهرستان جم شاید شما چند صباحی در این شهرستان زندگی کرده اید اما ما مردمان دیار جمشید مهمان را حبیب خدا می دانیم و هرگز حبیب خدا را شلاق نمی زنیم و گواه این موضوع عزیزانی هستند که از سراسر ایران در جم زندگی می کنند و این سرزمین را مانند دیار مادری خود می دانند؛ که حتی بعد از بازنشستگی نیز اینجا می مانند و ارتباط خود با مردم فهیم شهرستان را هرگز قطع نمی کنند.
ما مردم جم به جای شلاق زدن به مهمان، آنان را به خانه دعوت می کنیم تا کسانی که طبق آیه قرآن حرجی بر آنها نیست در آسایش و آرامش کامل باشند تا هم عظمت ماه مبارک رمضان را درک کنند و هم با خاطره خوش، شهر ما را ترک کنند. اما رسم دیگران را نمی دانیم!