محمد کنگانی که مدیر موسسه سیراف پارس است و میزبانی از گردشگران را بر عهده دارد می‌گوید: پارسال ۸۵۰ و از ابتدای امسال تا کنون ۸۰۰ گردشگر خارجی به سیراف آمده‌اند که بیشترشان از کشور‌های اروپایی و ژاپن بوده‌اند.
او از میزان حضور گردشگران در سیراف راضی است و تلاش می‌کند با پذیرایی مناسب از آن‌ها، راه را برای سفر تعداد بیشتری گردشگر به زادگاهش هموار کند.
کنگانی می‌گوید، گردشگرانی از آلمان و چک به او گفته‌اند در کتاب‌های گردشگری که در سال‌های اخیر در کشورهایشان چاپ شده نام سیراف و نام و شماره تماس او به عنوان میزبان گردشگران آمده و همین باعث شده به این بندر سفر کنند.
این فعال حوزه گردشگری، وجود اشیایی از سیراف در موزه‌های فرانسه و انگلیس را هم یکی از راه‌های آشنایی گردشگران با این بندر تاریخی می‌داند.
کنگانی با اشاره به استقبال گردشگران داخلی از سیراف، می‌گوید: تعداد تور‌های گردشگری زیاد شده و به ویژه گردشگرانی از استان فارس به طور مرتب به این بندر سفر می‌کنند؛ هر چند میزبان هموطنانی از دیگر نقاط کشور از جمله اصفهان، خراسان و یزد هم بوده‌ایم.
به گفته او، وجود گردشگران باعث شده چندین مرکز عرضه غذا در سیراف راه‌اندازی شود که غذا‌های محلی نیز دارند.
کنگانی به کمبود امکانات اقامتی هم اشاره می‌کند، اما می‌گوید قرار است به زودی اقامتگاه بوم‌گردی در این شهر به بهره‌برداری برسد.
او از مسئولان می‌خواهد بیشتر به سیراف توجه کنند.
بندر سیراف در ۲۴۰ کیلومتری جنوب شرقی استان بوشهر قرار دارد و جزء شهرستان کنگان است.
قرار گرفتن این شهر میان کوه و دریا جلوه‌ای خاص به آن بخشیده است.
سیراف به گواه مورخان در عصر ساسانی ایجاد شد و در قرن‌های سوم و چهارم هجری از نظر قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی مهمترین بندر ایران در خلیج فارس بوده است.
دریانوردان و بازرگانان سیرافی نه تنها با بندر‌های پررونق خلیج فارس بلکه با هندوستان، چین و شرق آفریقا نیز در تجارت مستقیم و مستمر بودند.
یکی از این بازرگانان «سلیمان سیرافی» بوده که ۴۰۰ سال پیش از آن‌که مارکوپولو به دنیا بیاید، سفرهایش به کشور‌های مختلف جهان را شروع کرد.
بر اثر زلزله هولناک سال ۳۶۶ هجری قمری شهر پرشکوه سیراف به کلی ویران شد و مردمانش در دل خاک مدفون شدند.
حفره‌های سنگی کنده شده بر شیب تپه‌های سنگی، چاه‌های سنگی، آبگیرها، سنگ‌فرش‌ها، غار‌هایی شبیه آتشگاه، سفال‌های بازمانده با نقش‌های گوناگون، پارچه‌ها و زیورآلات، معماری‌های گچی، اتاق‌های آذین شده به آثار هنری و ساختمان‌های دو و سه طبقه بخشی از میراث به جامانده از آن تمدن است.
بندر سیراف با شماره ۱۳۴۸۵ و آبگیر دره لیر این بندر با شماره ثبت ۲۳۳۲۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
