اختصاصی امواج نیوز، با وجود آئین نامه ساماندهی کودکان کار و مشخص شدن مسئولیت نهادهای مختلف باز شاهد ساماندهی کودکان کار در شهر کنگان نیستیم. علت آن هم شاید نبود عزم جدی، ناهماهنگی، نبود امکانات، اقدامات سلیقه ای و شانه خالی کردن از مسئولیت نهاد های مختلف است.
همه ما، هنگام عبور از خیابان با کودکان کار روبرو شده ایم. کودکان کار در شکل و شمایل مختلف در سطح شهر پراکنده هستند. بعضی گل می فروشند، بعضی جوراب می فروشند و تعدادی گاری بدست در سطح شهر بدنبال ضایعات می گردند و… از بین تمام این کودکان آن هایی که سر چهار راه ها جلوی وسایل نقلیه را می گیرند با بقیه متفاوت هستند. این بچه ها با بقیه کودکان کار یک تفاوت عمده دارند ، آن هم بی ادبی و گستاخی آن ها است که باعث می شود خیلی از مردم طاقتشان طاق شود و با آن ها برخورد خشنی داشته باشند که ادامه این روند به حتم باعث می شود تمام تلاشی که بسیاری از فعالان این حوزه و سازمان های مردم نهاد برای فرهنگسازی رفتار صحیح با این بچه ها انجام داده اند به یک باره از بین برود.
اگر بخواهیم از دیدگاه آسیب شناسی به این مبحث نگاه بکنیم خواهیم دید که کودکان کار یک نوع آسیب اجتماعی هستند که مختص کنگان تنها نیستند اما متاسفانه در کشور ما شدت و حدت پیدا کرده است . علت آن هم به دو دلیل بر می گردد. اول به دلیل بدتر شدن هر روزه وضعیت اقتصادی کشور است و علت دوم هم عدم ساماندهی صحیح آن ها است. قوانینی هم که در این حوزه قرار دارد یا کافی نیست یا به درستی اجرا نمی شود. لذا ما شاهد این هستیم که معضل کودک کار روز به روز بغرنج تر می شود.
با بحرانی تر شدن این معضل ،شاهد شکل گیری شغل های جدید در این بین برای کودکان کار هستیم که خود به شدت آسیب زا هستند. از بین این مشاغل کاذب می توان به همین گاری بدستی و به دنبال ضایعات منازل گشتن اشاره کرد.به دنبال ایجاد این مشاغل یک آسیب خیلی بزرگ دیگر هم به وجود می آید آن هم تجاوز به حریم شخصی افراد و به دنبال آن از دست دادن حس امنیت جامعه ، که خود این مسئله باعث باز تولید خشونت و ایجاد رفتارهای خشونت آمیز از سوی مردم نسبت به کودکان کار می شود و معضل رنگ و بوی دیگری پیدا می کند.
بسیاری از این کودکان به جای نیمکت های مدرسه در کوچه و خیابان و محیط هایی حضور دارند که برایشان آسیب زا است لذا از تربیت صحیحی برخوردار نیستند. طبیعتا” این مسئله تبعاتی برایشان دارد از جمله اینکه رفتارهایشان مطابق عرف جامعه نیست و همین باعث ایجاد آزردگی خواهد شد.
سازمان های مردم نهاد هم به واسطه فلسفه وجودیشان باید در راستای مصوبات و قوانین با نهادهای دولتی همکاری کنند و متاسفانه مشاهده جدی نشده که نماینده دولت (فرماندار) هم به این حیطه وارد شود و ما روز به روز شاهد بغرنج تر شدن این بحران و درگیری بین کودکان کار با مردم هستیم.
تنها راهکار آن اولویت قرار دادن ساماندهی کودکان کار است. با وجود آیین نامه ساماندهی کودکان کار و مشخص شدن مسئولیت نهادهای مختلف باز شاهد ساماندهی کودکان کار نیستیم. علت آن هم موازی کاری، ناهماهنگی، نبود امکانات، اقدامات سلیقه ای و شانه خالی کردن از مسئولیت نهاد های مختلف مسئول است.هیچ کدام از مسئولان وظیفه خود را به درستی انجام نمی دهند و این می شود که معضل هر روز بزرگتر می شود.
متاسفانه تبعات آسیب های اجتماعی در این معضل جدی گرفته نمی شود که در واقع هر روز بزرگتر می شود و شمایل آن رنگ دیگری به خود می گیرد. از تضییع حقوق شهروندان تا تضییع حقوق کودکان و …. تمام این ها به خاطر موازی کاری ها و ناهماهنگی ها است . وقتی به موقع اقدام نمی شود و نمی خواهند مشکل ریشه ای حل شود در نتیجه آسیب ها روز به روز گسترده تر می شود و قشر بزرگی از جامعه آسیب می بینند. بهزیستی و سایر متولیان امر باید به صورت جدی وارد و اقدامات لازم صورت گیرد. / برنا – انجمن حمایت از حقوق کودکان
