به گزارش امواج نیوز: شرکت های پتروشیمی بعنوان نماد خودکفایی،عمدتا بعنوان ثروتمندترین و ارزآورترین شرکت های ایران شناخته می شوند و اصولا بعنوان ناجی اشتغال هر منطقه ای در افکار عمومی مطرح می گردند تا جایی که همیشه از نمایندگان انتظار همچنین طرح هایی در مناطق مختلف،فارغ از موجه بودن طرح ها نسبت به اقلیم می رود.
استان بوشهر با دارا بودن منابع غنی گازی،دورهمی دلچسبی را ایجاد نموده است که بیشتر نهادهای دولتی از قبیل وزارت های آموزش و پرورش،نفت،دفاع ،کار وحتی صدا وسیما دست به سرمایه گذاری در این نوع کسب و کار زده اند.
تولید زیاد گاز پروپان در پارس جنوبی (در حال حاضر پروپان تولیدی،در مخازن بتنی ذخیره و بدون هیچ ارزش افزوده ای،صادر می گردد)ایده ی استفاده از این گاز،برای تولید محصولات پتروشیمی اعم از پلی اتیلن و پلی پروپیلن (موسوم به خاویار پتروشیمی)را در ذهن شرکت های پتروشیمی جای داده است.تنها شرکتی که بصورت خاص،اجرای ایده را در دستور کار دارد یکی از شرکت های تابعه پتروشیمی جم می باشد.
این شرکت با نام توسعه پلیمر کنگان یکی از مهمترین پروژه زیرساختی استان بوشهر،قریب به ۳سال قبل ثبت و پس از تامین مالی پروژه ،و پس از اخذ مجوزهای اصولی و مجوز خوراک(با کمک نماینده کنونی)بتازگی کار خود را اغاز کرده است و طبق اخرین گفته ها،در سال ۱۴۰۱ به بهره برداری خواهد رسید.
جدای تشکر از این اقدام خیرخواهانه نماینده محترم مجلس شورای اسلامی،باید از وزارت نفت بدلیل بهبود در روند کاهش خام فروشی تشکر نمود.
بر اساس اعلام معاون مالی شرکت مادر،توسعه پلیمر کنگان به اندازه پتروشیمی جم(یکی از ثروتمندترین و سوداورترین شرکت های داخلی) فروش و در لیست ۱۰شرکت برتر بورسی ایران جای گیرد.ایجاد زیرساخت این قطب نوپای پتروشیمی با کمک نماینده کنونی را می توان نقطه ثقل رزومه اشتغال ایشان دانست.
پس از توضیحی مختصر در باب این طرح بسیار غرورآفرین،و البته اسم این طرح که مزین به نام کنگان می باشد ،وعده این روزهای نماینده یعنی اشتغال را وارسی می کنیم.
در میان مردم دید های مختلفی در باب اشتغال وجود دارد.دسته ای ورود چند نفر گلچین را درخواست دارند و دسته ای دیگر ایجاد طرح های زیرساختی و اشتغال زای مناسب را مطالبه می کنند.باید اذعان کرد که مورد دوم، بسیار اصولی تر و زمان برتر بوده ولی مهمترین مزیت آن،اشتغال بسیار بیشتر و البته پایدارتر خواهد بود والبته خیرخواهان و فعالین اجتماعی مورد دوم را مایه ی پیشرفت منطقه خود می دانند وصرف اشتغال چند نفر را باز کردن کلاف سردرگم اشتغال نمی دانند در ادامه اجرای این طرح ها و بومی سازی آن را می توان به فال نیک گرفت.
یک شرکت پتروشیمی در هنگام بهره برداری به طور میانگین حدود۶۰۰نفر نیرو نیاز دارد که نماینده محترم،قول معرفی کلیه نیروهای مورد نیاز این شرکت را از بین بومیان اخذ کرده است.
بطور حتم،شرکت توسعه پلیمر کنگان،یکی از غول های آینده این منطقه خواهد بود که بهتر است قبل از دیرشدن،تمامی مسئولین دخیل منطقه،فارغ از سهم خواهی،با نماینده مجلس،متحد شده و یکبار برای همیشه کلاف سر درگم اشتغال منطقه را حل کنند.بیراه نیست که اگر بگوییم با اجرای این پروژه،در آینده قیمت زمین و خدمات، بدلیل تمکن مالی شاغلین پتروشیمی،بیشتر از همین مقداری که باعث مفسده های اجتماعی شده است خواهد شد و این مشکل،اول بار گریبان گیر سیستم اجرائی این منطقه خواهد شد.این دغدغه بدین جهت مطرح می گردد که تا زمانی که این شرکت ها اصولا به بهره برداری نرسیده اند،امکان اشتغال توده بومیان محیاست ولی با شروع بهره برداری،اشتغال نیروهای بومی،به مانند شرکت های مثل پلیمر آریاساسول و پتروشیمی جم بسیار سخت و شاید نشدنی و البته گزینشی خواهد بود که آرزوی اشتغال و پیشرفت بومیان متخصص را در این شرکت ها،به خیال باطل تبدیل می کند.البته فرصت دیگری که در صورت عدم تحقق بومی سازی اتفاق خواهد افتاد،از دست دادن مجال بسیار بزرگ و شگرف تربیت مدیران بومیست که ضرر آن بمراتب از مشکلات دیگر بسیار بیشتر است.
بومی سازی این طرح،می تواند مدرن ترین طرح پتروشیمی استان بوشهر را به نگین و سرلوحه دیگر پتروشیمی ها مبدل کرده و حتی سطح توقع مردم نجیب و محروم این منطقه را بصورت تصاعدی از منتخبین آینده افزایش داده و تا سالیان درازی، کار نمایندگان این منطقه را برای خودنمایی در حیطه اشتغال در برابر نماینده کنونی سخت خواهد کرد.
